Η ζωή θέλει τρόπο και διάθεση
Το να απολαύσεις ένα ποτήρι κρασί, σαμπάνια ή το αγαπημένο σου ποτό μοιάζει με μια απλή καθημερινή ρουτίνα. Μια μικρή στιγμή απόλαυσης μέσα στην ημέρα, που συχνά προσπερνάμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Κι όμως, αυτή η φαινομενικά απλή πράξη μπορεί να γίνει μια ολόκληρη εμπειρία, αν της δώσουμε την κατάλληλη προσοχή.
Υπάρχουν δύο τρόποι να απολαύσεις αυτό το ποτήρι. Ο πρώτος, συνηθισμένος και μηχανικός: γεμίζεις το ποτήρι σου, το πίνεις γρήγορα χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, προσπαθώντας ίσως απλώς να χαλαρώσεις ή να ξεχάσεις τη μέρα που πέρασε.
Ο δεύτερος τρόπος είναι μια ιεροτελεστία. Παίρνεις το κατάλληλο ποτήρι, γεμίζεις με αργές κινήσεις, σχεδόν τελετουργικά. Κρατάς τη στιγμή. Κοιτάς το χρώμα του ποτού καθώς το φως το διαπερνά, παρατηρώντας τις αποχρώσεις που μπορεί να μην είχες ποτέ προσέξει. Φέρνεις το ποτήρι κοντά σου και αναπνέεις τα αρώματά του. Ταξιδεύεις μέσα από τις νότες των αρωμάτων του σε μέρη οικεία ή άγνωστα, ξυπνώντας αναμνήσεις ή γεννώντας νέες.
Και μετά έρχεται η στιγμή της πρώτης γουλιάς. Αργή, απολαυστική, με όλες τις αισθήσεις σου στραμμένες στο “εδώ και τώρα”. Δεν είναι απλώς η γεύση, είναι η συνειδητοποίηση της στιγμής. Ένα μικρό μάθημα ευγνωμοσύνης και ευχαρίστησης.
Η ζωή μοιάζει πολύ με αυτή την εμπειρία. Μπορείς να τη ζεις βιαστικά, αφήνοντας τις στιγμές να περνούν σαν θολές εικόνες στο βάθος, ή μπορείς να την προσεγγίσεις με την ίδια φροντίδα και προσήλωση όπως εκείνο το ποτήρι κρασί. Μπορείς να σταθείς για λίγο, να παρατηρήσεις τα χρώματα των γεγονότων της, να αφουγκραστείς τα αρώματα των στιγμών σου, να αφήσεις τον εαυτό σου να γευτεί την ουσία της.
Η διάθεση και ο τρόπος κάνουν τη διαφορά. Δεν πρόκειται πάντα για τα μεγάλα γεγονότα ή τις εντυπωσιακές αλλαγές, αλλά για το πώς αντιμετωπίζεις τις καθημερινές σου στιγμές. Πώς μετατρέπεις το “απλό” σε κάτι που αξίζει να θυμάσαι.
Το επόμενο ποτήρι κρασί ή σαμπάνια που θα γεμίσεις ας είναι υπενθύμιση ότι η ομορφιά βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Ότι κάθε στιγμή μπορεί να γίνει μια μικρή γιορτή αν τη ζήσεις με τρόπο και διάθεση. Όπως λέει η παροιμία: “Δεν είναι η ζωή που περνάει, αλλά εμείς που την προσπερνάμε”.
